De noodzaak van vertragen

Zelfzorg

Ik sprak daarover met een collega, die vergelijkbare klachten had. Hoewel ik inmiddels beter weet, vond ik het toch makkelijker om mijn bezorgdheid over haar uit te spreken en te adviseren om het rustig aan te doen zodat het lichaam kan herstellen. Ook omdat ze in korte tijd een paar keer getroffen was door deze klachten. Deze adviezen aan haar, golden echter net zo goed voor mijzelf.

Hoe komt dat toch? Dat ik het nog steeds zoveel makkelijker vind om voor de ander te zorgen dan om voor mijzelf te zorgen! Hoewel ik ervoor kies om de adviezen ook zelf op te volgen, voel ik me een tikje ongeduldig. Ziek zijn komt me niet uit!

En terwijl ik me ongeduldig voel, een oud patroon, ben ik me bewust dat dit geen helpende gedachte is. Wat wel helpend is, is acceptatie en overgave zodat mijn lichaam zich kan herstellen en ik de verkoudheid achter me kan laten.

De overgang van zomer naar herfst of toch iets anders…..

Na een rustige zomerperiode waarin ik veel buiten was, ben ik nu veel binnen. Vaak in grotere groepen, de ene bijeenkomst na de andere. Mijn zoon was al ruim 2 weken aan het hoesten, net zoals vele studiegenoten met hem. Geen Corona, maar een ander virus zorgt voor deze klachten. Na 2 jaar met weinig contacten, neemt het aantal ontmoetingen en daarmee het contact weer toe. Een virusje is dan snel opgelopen.

Is dat de oorzaak van mijn klachten of wil mijn lichaam mij iets anders vertellen?

Holistisch perspectief

In de Chinese geneeskunde wordt vanuit een holistisch perspectief naar de klachten gekeken. Men kijkt zowel naar de symptomen van het lichaam als hoe je als mens bent. Eén van de verklaringen voor luchtweg problemen is ‘gebrek aan ademruimte’. De diepere oorzaak ligt in het begrenzen, in het ‘Nee zeggen’. 

In mijn geval is het wel passend. Als ik terug kijk op de weken voor mijn klachten dan valt me op dat er in mijn agenda ‘nauwelijks ademruimte’ was. De afspraken volgen elkaar op, nauwelijks tijd om afspraken voor te bereiden of om andere taken uit te voeren. Daarnaast spelen er een aantal andere zaken, zowel in mijn werk als privé die impact hebben.

Mijn lijf toont me dus simpelweg dat ik weer aan het rennen ben. Dat ik in de ‘AAN’ modus sta. Ik kan dit signaal van mijn lichaam negeren en ondanks de stevige verkoudheid vol gas blijven geven. Of ik kan luisteren naar mijn lichaam.

Ik weet dat al ik niet luister, dan zal mijn lichaam mij op een andere manier tot stoppen dwingen. Het zal signalen blijven afgeven, eerst subtiel maar het zal steeds duidelijker laten weten dat het tijd is om te vertragen. En anders, anders regelt het leven het wel, zoals Machteld in haar blog schrijft “Maar ook nu regelt het leven het weer eens anders – ditmaal heftig!”

En dus vertraag ik

Nu de herfstvakantie erop zit, kijk ik vooruit naar de komende 2 weken. Wil ik goed blijven functioneren is het belangrijk dat ik ademruimte creëer. Dat ik mijn afspraken zorgvuldig (laat) plannen en dat doe ik door mijn afspraken en taken te prioriteren: wat moet nu, wat kan wachten? En waar zeg ik nee tegen?  Ik realiseer me dat ik dit in eigen hand heb: het is aan mij om ‘Nee te zeggen’ en aan niemand anders.

Hiervoor hoef ik alleen maar de subtiele signalen van mijn lichaam te voelen door naar de wijsheid van mijn buik en mijn hart te luisteren. Zij zijn een feilloze graadmeter voor mijn grenzen: daar waar het hoofd er soms anders over denkt en meedogenloos doorgaat.

Een andere graadmeter is door de signalen die het leven geeft te observeren, en de spiegel en symboliek te herkennen. De slak die ik gisteren zag tijdens mijn wandeling, was in deze een mooie spiegel om te vertragen. Ook nu ik weer ben opgeknapt!

Als mijn verhaal met jou resoneert en je jezelf herkent dat je:

-  in de actiestand staat en alsmaar door blijven rennen?;

-  moeite hebt om voor jezelf te zorgen of voor jezelf op te komen?;

-  ‘ja zegt’, terwijl je ‘nee’ bedoeld?;

-   je ‘to-do’ lijst uitpuilt en je toch weer ja zegt tegen nieuwe taken?;

-   je moe bent, maar niet tot rust kan komen?

Herken je dan ook dat je:

- het moeilijk vindt om jouw grenzen te herkennen?

- het moeilijk vindt om jouw grenzen te accepteren/erkennen?

- het moeilijk vindt om tot de juiste actie te komen als het gaat om je grenzen aan te geven, te          bewaken en/of te verleggen?

Meld je dan aan voor de workshop ‘Vrijheid bestaat in het erkennen van grenzen’ op 4 november a.s. De laatste van dit jaar!